Weekend

Een zalig weekend gehad met Tom!

Zaterdagvoormiddag moest mama terug voor het onderzoek van de Gentse Universiteit rond spel en communicatie tussen moeder en kind bij kinderen waar autisme vermoed wordt of vastgesteld is. Ach, het is eens de moment waarop je iets kan terugdoen voor de wetenschap... en het sterkt mama ook wel wat. Je ziet er je kind op een andere manier, in een andere situatie, met ander speelgoed,... en je leert er ook wel uit.

In de namiddag deed Tom een stevige tuk terwijl zus naar een verjaardagsfeestje was. Nadien nog even buiten gespeeld... Een echt content baaske!

's Avonds hebben we nog het meest genoten: met ons viertjes een knus momentje samen in de zetel voor de televisie. Tom is geen knuffelaar maar vond toch zijn rust bij ons. Nog eens de Zonnekinderen gezien... en de Kampioenen, een traan en een lach dus.

Einde van een mooie, rustige dag om dankbaar voor te zijn... en een mooie nacht die erop volgde.

Om 7.00 uur was hij er. In de voormiddag zus weggebracht bij de ouders van mama want daar was in het dorp iets te doen met veel springkastelen. Ideaal dus om haar eens te laten uitleven. Ze zal daar nu een tijdje blijven... laatste week van de schoolvakantie!



Mama, papa en Tom trokken naar een bevriend koppel voor een gezellige namiddag. Tom was zeer genietbaar, sliep ook weer een stevige tuk en bleef zeer aangenaam. Een zomerse vakantiezondag: lekker weertje, lekker eten, een stevige wandeling, lieve vrienden,... zalig! (Dankjewel J&H&...)




Zijn eten blijft een probleem. De bordmaaltijden worden steeds vroegtijdig beëindigd met een huilbui en Tom die niets meer wil. Schijnt enkel bij ons te zijn... maar waarom?

Dolfijn

Nogal wat mensen vertellen ons dat ze de Telefactsreportage met de titel 'Dolfijnmeisje' hebben bekeken en meestal beginnen ze erover als we over Tom bezig zijn. Het betreft een meisje met autisme en Tom heeft daar toch ook enkele trekjes van.

Hebben wij dus ook gedaan, mét zus. Die zag het meteen zitten maar dan vooral voor haar. :-)

In Duitsland is er ook een meisje met SMS die dit (foto's) gedaan heeft te Florida. Wij zijn dit niet direct van plan met Tom. Jammer voor zus... ;-)

In de reportage komt aan bod dat die kinderen heel wat in zich hebben en dat er wegen gezocht moeten worden om het eruit te krijgen.
Dit gaat ook over heel eenvoudige dingen: Tom kan stappen... laat hem dan stappen en draag hem niet altijd tussen twee verplaatsingen. Uiteraard gaat het sneller als je hem draagt maar het is beter voor hem dat ie zelf stapt.

Tuuperweir

...deze avond bij ons thuis.
7 taterende vrouwen is voor onzen Tom van het goede teveel
en dus slaapt ie vanavond bij de onthaalmoeder.

Zo hebben wij ook nog eens een rustige nacht.


(Oh ja... de foutieve schrijfwijze is bewust)

Nieuw bed

Toen mama Tom deze ochtend ging wekken, was die alweer aardig aan zijn bedrand aan het knagen. Naast het gevaar voor splinters is er ook nog de verf waarover we niets weten.
Zo kon het niet verder dus slaapt Tom vanaf nu - en in afwachting van beter - in alweer een ander bed.

Update
We hadden op z'n zachts gezegd een heel onrustige nacht. Het begon al in de vooravond dat Tom blijkbaar zijn draai niet kon vinden en om 1.00 uur was het prijs: een klaarwakkere Tom genoot alweer van een nieuw aangebroken dag. Om 2.00 uur kregen we er hem toch weer in en om 2.15 uur was het stil.
Ook deze nacht belooft niet veel goeds: het is 22.30 uur en Tom is nog geen kwartier stil geweest.

22.45 uur: het is stil op de kamer; morgen weten jullie tot hoelang...

Update2:
Tom heeft het uiteindelijk uitgehouden tot de ochtend... Het viel dus mee.
Wat het is, we weten het niet maar ook vanavond was hij weer de ganse tijd aan het wenen... Om 21.15 uur nog steeds actief... Nadien toch maar in bed gestoken en tiens... geen geluid meer.
Nuja, geen geluid meer moet je begrijpen als de gebruikelijke geluidjes die door de babyfoon komen... en dan het bang afwachten of het niet méér wordt.
Hoedanook... Tom is onzen 'zomerboy' niet meer. Misschien moeten we toch met hem verhuizen naar het diepe Zuiden: veel zon, veel warmte,... en zalige namiddagdutjes en nachten. Misschien voelt ie ook al de 'stress' rond het organiseren van de dagelijkse drukte want zus zit op een kamp en moet meteen ook veel vroeger op. En met twee ouders die voltijds werken...

Terug

We zijn terug.

Met de overgang naar augustus veranderde meteen ook het weer. De zwarte voetjes werden dus binnen gemaakt. De grijze wolken brachten ook slecht nieuws mee uit onze vriendenkring. En ons verlof moest nog beginnen...

Maar 't is mooi geweest. Een weekend met bevriende koppels en kindjes in De Haan. Tom moest wel wat wennen aan de drukte maar hield goed stand. Alleen de zondag was ie er al om 5.00 uur en stond mama met hem reeds om 7.00 uur op de dijk.

Op de foto: Tom met Marthe die hem steeds speelgoed of een knuffel bezorgde toen ie begon te wenen.

Nadien 4 dagen Frankrijk zonder kindjes... rust, stilte, samen nog eens de tijd nemen voor een zonsopgang, lekker eten, wijntje uit de streek, een zalig en rustiek hotel. 'La Bourgogne' in al zijn charmes dus. Eveneens genoten van de diensten in de baziliek te Vézelay, écht een aanrader!

Op de terugweg nog even gestopt in Chablis. Jammer dat we nog zo ver moesten... Hieronder een sfeerfoto van een minder bekend deel van Chablis.

Voor zus was het alle dagen feest: thuis of ergens anders, er viel altijd wel ergens iets te doen.

En Tom?
De nachten zijn, op twee uitzonderingen na, nog altijd zeer goed en zijn middagdutje doet ie meestal ook goed.
Zijn eten ervaren wij als een probleem: elke maaltijd, een fles of bordmaaltijd, eindigt met een huilbui en vaak nogal colèrig. Met een b