Niezen

Telkens als papa niest, doet Tom hem na. Zijn handje gaat mooi naar zijn neus en hij buigt het hoofd lichtjes... 'Gelijk nen echten'.

Is altijd lachen...

Personeelsweekend

...van papa's werk in Ol Fosse d’Outh te Houffalize. Prachtige accomodatie in een prachtige omgeving. Prachtorganisatie ook...

Stress. Voor de eerste keer zullen collega's van papa Tom zien, ook diegenen die het nog niet wisten. Stress vooraf in de wagen: Tom lastig, zus enthousiast, mama en papa zenuwachtig voor het verkeer... en voor wat komen zal.

Stress ter plaatse: hoe zal het eten verlopen? Tom wou niets van wat er lag dus heeft ie een gans weekend geleefd op boterhammen met choco en melk. (Nuja, bijna alle maaltijden ).

Al bij al een mooi weekend gehad met het gezin in de eerste plaats... en met de collega's als we tijd en zin hadden.

Ze kennen ons nu... en waarschijnlijk hebben we er een nieuwe babysit bij voor Tom.

Binnenstebuiten

"Waarom keer je zijn slaapzak niet binnenstebuiten?", vragen ondertussen twee mensen uit onze vriendenkring. "Hij zal het toch iets moeilijker hebben om zijn slaapzak te openen!"

Tiens, dat we daar nu niet aan gedacht hebben...
Maar daar hebben we dan ook onze vrienden en kennissen voor. :-)

Enne, andere suggesties kan je nog steeds kwijt via dit blog.

Zonder woorden...

Dit stond in de krant vandaag...

Doodmoe

...was ie toen ie met mama mee naar huis kwam. Reeds in de auto was ie in slaap gevallen. We kregen hem met geen stokken wakker. En dat is voor Tom écht heel wat als je weet dat je 's nachts niet gemakkelijk zijn kamer binnen stapt zonder hem wakker te maken.
Oorzaak was dat ie deze namiddag niet geslapen heeft. We zijn een beetje op zoek met de instelling: hij mag iedere namiddag een dutje doen... maar in een gemeenschappelijke en licht verduisterde kamer is het voor Tom altijd feest. Van slapen komt er dus niet veel in huis...
Dat doet ie nochtans wel thuis. Dit was dus het gevolg:

Wind

Het ganse weekend
was het alsof
'de wind in Tom zat'.
Niet staan maar springen,
niet stappen maar lopen,
deuren open en toe
lichten aan en uit...
Dingen op de grond gooien.

Er moet toch iets van leven in zitten,
zeggen ze dan.

Tot zover geen probleem...

Voorbije nacht echter is Tom,
in verhouding tot andere nachten,
behoorlijk lang wakker geweest.
En luidruchtig wakker...

Een huilbui...
maar vooral weer veel leven op zijn kamer.
Kussen en slaapzak uit bed,
een deel van zijn boekenrek op de grond.
Allemaal nog niet erg
maar toch...
We hadden nog es een minder goede nacht.
(En ja, we mogen niet klagen... We weten het.)

De slaapzak met rits op de rug is besteld.
Hopelijk houdt dat hem iets minder mobiel
en iets warmer
waardoor ie weer vlugger inslaapt.

En je zou zijn gezicht moeten zien...
de deugnieterij straalt ervan af!

Licht

Het is zover:
nadat ie al een tijdje de rits van zijn slaapzak open krijgt
- en dus 's morgens zonder slaapzak ligt -
weet ie nu ook hoe hij het licht moet aansteken op zijn kamer.
Gelukkig was het maar om 7.00 uur.
En lachen dat ie deed, iedere keer dat het licht aan ging.

En wij ook...

Aanvaard

Receptie ter gelegenheid van de nieuwe uitbating van het parochiaal centrum: voor Tom een vertrouwd gebouw met nieuwe uitbaters (vreemde mensen die we niet kennen.)

Tom loopt op plaatsen waar het niet hoort
papa loopt er achter
en telkens: "Geen probleem, mijnheer!"

Even later staat Tom achter de bar.
Papa is getuige hoe Tom een beker limonade aangereikt wordt,
kan nog snel zeggen: "Dat lust ie niet maar doe toch maar."
Tom drinkt en schudt nadien van 'neen'.

Later op de avond
vrienden in huis
Tom is er
en mag er zijn.
Is één van ons,
hoort er ook bij.

En zo mogen we het elke dag ervaren
dat Tom aanvaard wordt
- door familie en vrienden -
zoals hij is.
En dat gevoel...
maakt je klein
en heel erg dankbaar.

Dankjewel...

en sorry
als we het niet altijd duidelijk laten blijken...
welgemeend dankjewel!

De eerste schooldag

Eerst zus afzetten aan school, praatje maken met de andere ouders en wachten tot na de speech van de directrice. Dan naar Tom zijn school. Ook voor hem is het een nieuw schooljaar in een nieuwe klas en een nieuwe leefgroep.
Bij het binnenkomen van de school ziet Tom zijn juf van vorig jaar. Hij vliegt ernaar toe en geeft haar een knuffel, iets wat ie niet vaak spontaan zal doen. Juf is duidelijk ontroerd. Papa en mama ook. Het kan maar zo duidelijk zijn hoe gelukkig hij hier eigenlijk wel is.
Tom heeft de eerste schooldag goed doorstaan maar moest duidelijk wennen aan de nieuwe situatie.

Bumba op school,

zijn dag kon al niet meer stuk.

Een mobiel verwelkomt de kinderen in hun nieuwe klas.
Tom zit met 6 kindjes in de klas. Ideaal om mee te beginnen
en te wennen aan de nieuwe situatie.

Een mooi klasje. Duidelijk gestructureerd.
Een echte kleuterklas

De uitsparingen in de tafel gezien?


Hieronder enkele beelden van zijn leefgroep: