Scoliose (2)

Vandaag op consult bij de behandelende specialist om de foto's van zijn rug te bespreken. Gelukkig kan dat in de instelling: scheelt een hoop stress met een Tom die zich daar op zijn gemak voelt en blij en gelukkig de gangen doorholt tijdens het wachten.

Het resultaat: afwachten, nog geen verdere handelingen stellen.
Het percentage van de scoliose is toegenomen maar zit nog onder de kritische drempel.
Tom hoeft dus voorlopig nog geen brace of korset. Oef!
En de toekomst? Tja, als het genetisch bepaald is, kan je er weinig aan doen.
Binnen 6 maand weten we meer.

Goed en geen goed nieuws dus...
Gemengde gevoelens... maar we kunnen weer 6 maand verder.

Blootje

Zo rond pyamatijd begint Tom zich uit te kleden... en dan geniet ie ervan om even in zijn blootje rond te lopen. Dat doet ie nog niet zo lang.
Even prutsen ook aan wat anders zo goed verborgen zit.

En vandaag gebeurde het: plots een plasje, op de grond uiteraard... en glijden maar: pardoes achterover. Iedereen geschrokken maar geen noemenswaardig accident.
Dweil en emmer... en een bad.

Wat doet dat toilettasje hierboven, vraag je je misschien af?
(Terug een knutselwerkje van Tom).

Wel, de voorbije week (en eigenlijk een groot stuk terwijl hij afwezig was wegens ziekte, hebben ze in de klas geleerd over de badkamer. Tom kent nu bijvoorbeeld heel goed het teken van de douche... maar gaat er voorlopig zelf nog niet in. Maar als hij ziet dat je de douche ingaat, kan ie je niet snel genoeg uitkleden. :-)

Scoliose

De tweede foto's van zijn rug zijn niet goed: er is een duidelijke evolutie van zijn scoliose.
Woensdag weten we meer.
*Zucht*

Valentijn

Hartenbreker als ie is, kwam ie ook nu weer thuis met een fantastisch knutselwerkje.

Hij eet weer

...en dat is een goed teken.

Ook vandaag opgestaan met 38,4 ° maar hij eet weer en dat is op zich een positief teken. Hij vraagt er opnieuw om maar eet nog niet veel en toch... 't is alvast een goed teken.

Ziek

Opgestaan met 39,6° koorts.
Dokter gebeld en gezien.
Griep... viraal dus.
Uitzieken.
Alweer.

Dag 3 van ons familiaal verlof wordt aangesproken. (Tweede maand van het jaar, nog 7 dagen te gaan).

Aan Tom merk je de ganse dag nauwelijks iets.
's Avonds daarentegen krijgt ie zijnen klop zoals we dat hier noemen.

Geen eetlust
en als ie toch komt vragen om te eten
geeft ie het nadien weer over.
Heeft ook last van slijmen die hij ophoest
en die ook wel zorgen voor dat overgeven.

Echt om medelijden mee te hebben...
Zo zielig...

En toch, ook dat weer: Tom geeft over en nadien is het gedaan. Een ander kind voelt zich dan ellendig en hij niet.