Herfstvakantie

...is ook hier snipperdagen opnemen en opvang zoeken voor de dagen dat het niet lukt. Mama was maandag thuis, papa donderdag... en samen thuis op vrijdag.

Tom gaat naar de opvang, zus bij pépé en oma van maandagavond tot en met woensdag.

Maandagavond wordt zus daar afgezet. Tom terug mee naar huis. 's Avonds loopt ie verloren. Mist ineens zijn zus. Dat merken we als ie zijn avondlijk ritueel onderbreekt om zus te gaan zoeken op de plaatsen waar ze meestal is op het moment dat hij in bed moet: op de slaapkamer van mama en papa of op haar kamer. Eens alle kamers doorzocht, begint ie te wenen. Dat duurt allemaal niet lang... maar 't is toch mooi om zien hoe hij zijn zus ook mist.

Winteruur

Tom sliep deze ochtend tot 8.00 uur wintertijd... dus eigenlijk tot 9.00 uur. Van een meevaller gesproken!
Dat was wel eventjes anders de nacht voordien want om 3.30 uur werd mama wakker van een jongetje dat heel veel plezier had in zijn kamer. Zijn bed stond iets te dicht bij de muur waardoor ie aan de schakelaar kon. Licht aan-licht uit-licht aan-licht uit... en lachen! Mama is in het donker heel kordaat op hem afgestapt, heeft hem nog eens goed ondergestopt zonder een woord te zeggen en toen was het stil. En het bleef stil tot rond 7.30 uur.
Zaterdagnamiddag kregen we hem niet stil voor zijn middagdutje. Een uur heeft hij liggen brabbelen en lachen in zijn bedje.
Vandaag, op bezoek bij vrienden, heeft ie dan weer wel twee uren gedut. Zo zie je maar... het wisselt met zijn dagen.

Permanentie

Mama zit in haar week vroeg/laat-permanentie. Sommige dagen moet ze dus supervroeg beginnen, de andere dan weer later eindigen.
Dat brengt dikwijls wat geregel met zich mee om dubbele ritten zoveel mogelijk uit te sparen.
Dat lukt ook meestal vrij vlot: er wonen twee collega's in de buurt die Tom maar al te graag meenemen of naar huis brengen.
Als mama 'de laten' heeft, gaat papa Tom afhalen.

Tom liep nog wat rond in de living van het semi-internaat toen hij papa plots zag. Een grote glimlach op zijn gezicht en hij loopt recht op papa af. Dat doet toch deugd, hoor... We hebben lang moeten wachten op reactie van hem maar nu is ze er wel.

Buiten gekomen gaat Tom naar de voordeur van papa's wagen.
- Nee, Tom, we gaan eerst met de auto naar huis; pas dan auto in garage
Zo weet Tom dat ie weer achterin moet. Zonder tegenpruttelen. Oef!
Thuisgekomen parkeert papa de wagen op de oprit en mag Tom voorin zitten om de auto in de garage te rijden. Zijn oogjes blinken... De gordel, het passagierslichtje dat aan en uit gaat, en op een onbewaakt moment toch al eens die versnellingspook proberen.
- Nee, Tom... Dat is nog iets te vroeg!
Auto de garage inrijden, licht wordt donker, deur open, passagierslichtje gaat weer aan, gordel los, Tom eruit, papa eruit, deur toe (Tom blijft kijken tot de deur dicht is en het lichtje uit), garagepoort dicht. Zo we hebben het weer eens gehad.

Tom is gek van auto's en hij vindt het superleuk om de auto in de garage te zetten. Alleen... het kan niet altijd. Als papa nog vergadering heeft of mama kooravond blijft de wagen vooraan staan en dan is het telkens hij de voordeur passeert een heuse scène.

Servicemededeling: reclame weg

Het was een doorn in het oog van vele bezoekers...
en 't heeft lang genoeg geduurd!

Al gemerkt?

Geen vervelende reclameboodschappen meer!
Vaarwel 'meisje met de prei' en andere pretboodschappen.

Wakker

00:54 uur: Tom is wakker. Laat zich weer eens horen. Voorlopig houdt ie zijn manieren en maakt ie het nog niet te bont.

Update: Rond 01.30 uur ligt ie nog te applaudiseren in zijn bedje. En 's morgens enthousiast weer op!

Opvang

"...En dat we gans ons leven
opvang zullen moeten vinden
voor Tom",
laat mama zich ontvallen
tijdens het gesprek
in de auto
terwijl we broer en zus
ophalen bij de grootouders
na een nachtje stappen.

Vrienden

Je hebt ze in alle soorten en mate(n)
en ze blijven je verbazen...

Dit weekend waren mama en papa
genodigd op een vriendenfeest.
Zoals zo vaak deze dagen: geen geschenken
maar een centje... voor hen
maar ook
en dat zie je al veel minder vaak
voor een
tot dan
voor ons
onbekend goed doel.

De avond zelf komt het uit:
het wordt een niet onaardige schenking
voor het dienstverleningscentrum
waar Tom op semi-internaat is.

Op zo'n moment
komen heel wat emoties naar boven.

Kan er weinig zinnigs over schrijven
krijg het niet gezegd
vind er geen woorden voor

of toch

één:

Dankjewel!

Elfenkring

Met papa's vereniging deze namiddag naar de Elfenkring geweest.
Zus genoot van het verhaal, de creatieve verwerking ervan en de huifkartocht.
Het verhaal en de creatieve verwerking was niet zo aan hem besteed
dus ging mama met Tom in de buggy naar de tractors kijken.
Gedurende de huifkartocht mocht ie een ganse tijd vooraan zitten
en dat vond ie heel leuk.

Een prachtige dag... en doordat ie een aanbod kreeg,
was ie best te genieten!

Overgeven

Tom is deze voormiddag gaan zwemmen met de school.
En in het terugkeren, heeft ie opnieuw overgegeven.

Wij blij dat het afgelopen zondag niet gebeurd is
- toen zijn wij gaan zwemmen -
maar ook en vooral
omdat het de eerste keer was sinds lang
dat het niet gebeurd was.
Maar 't is dus nog niet over:
telkens Tom gaat zwemmen,
moet ie eens overgeven
en 't gebeurt voor of na het zwemmen.
Raar hé...

Rustiger

Het feit dat Tom in de namiddag terug gaat rusten (daarom slaapt ie niet noodzakelijk) heeft toch een positieve invloed: Tom is terug genietbaar als ie thuis komt. Hij is terug het vrolijk opgewekt baaske zoals wij hem kennen... en graag hebben.
Voor de tweede keer op rij hebben we een nacht die rustig start. Vorige nacht was ook goed dus als we onze cycli-gedachte trouw blijven hebben we weer een iets rustiger periode voor de boeg.
Oef!

Opdracht

Tom liet een glasonderlegger vallen. Bijna zeker expres. Papa zag het gebeuren.
- "Tom, raap dat op"
Tom raapt het gedwee op (je zou hem eens door de knieën moeten zien gaan hiervoor).
- "Leg het terug in de lade"
Tom gaat naar de tafel, opent de lade en legt onder de aanwijzingen van papa de onderlegger terug.

Papa keek verbaasd toe. Tom begrijpt echt wel al veel.

Klaarwakker

...is ie nu. Het is 00.39 uur. Hij lacht, krijst... even is het weer stil en dan begint ie weer. Wat valt er nu te beleven middernacht in een pikdonkere kamer? Eens zien hoe lang het zal duren...
Het gaat alweer een tijdje minder: doodmoe komt ie naar huis, wil van alles maar we begrijpen hem niet. Weent... We proberen het nog eens. Hij toont nu iets anders. We begrijpen het niet. Weent... En zo gaat het maar verder. We zijn telkens blij dat het 19.00 uur is en dat ie naar bed kan.
Dit is niet onze 'gelukkige' Tom. Maar waar gaat het fout?

Update: 00.48 uur. De stiltes nemen weer de overhand. Zometeen valt ie wel weer in slaap.

Slaapwel

Update 2: om 1.38 uur was ie nog wakker. De rest weten we niet (meer) want we sliepen.

Ontsnapt

Omdat ie de nacht ervoor ook al bijna was ontsnapt uit zijn binnenste-buiten-gekeerde slaapzak, hadden we beslist om de nieuwe maar te gebruiken. Die dus met een rits op de rug.
Dat was niet echt naar zijn zin. Eens ie in bed lag, heeft ie toch nog een tijdje gehuild. Tja, je weet niet of het daardoor komt maar anders doet ie het niet gauw.
Dus deze ochtend: één schouder bloot. Hij was er al proberen uitwrikkelen.
*zucht/glimlach*