Telefoneren

...met Tom in de buurt is vaak een hachelijke onderneming. Hij is namelijk gefascineerd door de gekrulde telefoondraad.
Deze avond nog had hij het in de mot dat mama moest bellen en hij week geen meter van de plaats van het toestel. Papa moest hem dan maar afleiden naar de keuken zodat mama haar belletje kon doen.
Een tijdje hebben we hem kunnen misleiden met een gekrulde electriciteitsdraad: terwijl je de hoorn in je ene hand houdt, hou je zijn draad in de andere waarmee hij dan naar hartenlust zijn ding doet. Maar nu kent hij het fenomeen 'hoorn' dus dat doe je niet meer...
O wee dus als je hem draagt en je neemt achteloos de rinkelende telefoon op... Zijn oogjes beginnen te blinken, een ondeugend glimlachje met daartussen een tipje van zijn tong, twee grijpgrage handjes die beslissen om die fel begeerde draad nooit meer los te laten.