Teigetje

Ruth heeft het altijd al voor Tom gehad. Ze houdt van babytjes en toen ze hoorde dat Tom gehandicapt is, was ze erg aangedaan.
Onlangs had ze het lumineuze idee om met een geschenkenbon die ze voor haar verjaardag gekregen had, een knuffel voor Tom te kopen. Slik... Daar word je als volwassene toch even stil van.
En het duurde en duurde maar vooraleer ze de knuffel kon komen afgeven. Vanmiddag was het zover. Ruth was al goed ingelicht door haar ouders dat Tom meer dan waarschijnlijk niet beseft dat hij van haar een cadeautje krijgt, erger nog... wat een cadeautje IS. Maar ze had er vrede mee.
Ze genoot duidelijk van het ritueel: Tom in de zetel, zij ernaast en ze mocht het pakje afgeven. Pakje in de schoot van Tom. Tom kijkt rustig rond alsof er niets aan de hand is. Mama scheurt het papier zachtjes in de hoop dat ie het hoort en erop reageert maar niets... Tom blijft rustig rondkijken, zijn typische geluidjes makend. Teigetje springt uit het pakje en wordt op zijn schoot gelegd. De staart even aan Tom zijn neus. Eerst geen reactie. En dan plots tweemaal een reactie alsof ie het heel leuk vindt. Iedereen content!