Onzeker

Het tweede nummer over SMS (Federatie van Ouderverenigingen - juni 2005) werd ons door de Kangoeroe bezorgd. Kerstvakantie... dus eindelijk tijd om er even in te lezen.
Gisteren ook nog even op het Yahoo!-forum voor ouders met SMS-kindjes rondgeneusd en de verhalen/ervaringen/twijfels van andere ouders gelezen. Er staat ons nog heel wat te wachten (gezondheidsproblemen (neus-keel-oor, urinewegen,...), taal, gedragsproblemen,...)
Tuurlijk... We zijn er vroeg bij met de diagnose en elk kind beleeft dit syndroom anders maar toch... De twijfel neemt nog eens de bovenhand. Mama had een slechte nacht.

Enkele uittreksels:

- uit het verhaal van Bruno:

• Paniek
  Als een vreemde iets aan hem probeert te geven - plakje worst bij de slager, een koekje of broodje bij de bakker - dan raakt Bruno in paniek, hij gaat hysterisch huilen en is moeilijk te troosten
• Tijdgevoel
  Bruno heeft geen gevoel van tijd. Alles moet NU gebeuren. 'Nog twee nachtjes slapen en dan komen opa en oma' zegt hem waarschijnlijk niets.
• Goed humeur
  Bruno is ontzettend lief en nodigt uit tot knuffelen

- uit het verslag van de conferentie te Cincinnati - USA:

• SMS is met een frequentie van 1:25.000 - en waarschijnlijk is dit lager - een zeer zeldzame afwijking. Het komt bij alle rassen en op alle continenten in gelijke mate voor. (Uit de toespraak van Ann Smith)
• Tegelijk zijn SMS-kinderen vaak heel lief, erg aanhankelijk en hebben ze een sterk gevoel voor humor.
• Conclusie (van de verslaggeefster/deelneemster):
  Was het de moeite waard? Absoluut. Ook al ga je niet naar huis met het idee dat het allemaal wel meevalt. Want dat doet het niet.