Kerstvakantie (2)

Zondagavond... Nu zit de kerstvakantie er echt wel op voor zus. Terwijl papa en mama de eerste werkdagen van het nieuwe jaar doorstonden, reisde zus van het ene vriendinnetje naar 'meme en opa' en nadien naar 'pepe en oma', telkens met overnachting... en dat zal er teveel aan geweest zijn want op het laatste waren de telefoontjes heel emotioneel: het gemis was te groot, ze miste haar broer. Tja, en Tom iets laten zeggen door die telefoon is ook geen sinecure. Spreken zit er nog niet in en hem op bevel doen lachen lukt ook niet zo goed. (En toen de hoorn dicht lag, schoot ie weer in een onbedaarlijke lach... Hoe doen ze het toch, hé...)
Morgen begint dus weer de rush van twee voltijds werkende ouders met twee kinderen. Eén belangrijk pluspunt voor Tom: de regelmaat van de strakke planning (waar we in vakanties wel eens durven van afwijken).
De avonden met Tom worden weer onrustiger. Gisteren mocht papa hem er om 22.00 uur alweer uithalen, effe kort entertainen en nadien sliep ie terug. Dat is dan die ene keer dat hij doorweent. Voor de rest zitten we nu alweer aan nachten waarin je hem gemiddeld om de 2-3 uur hoort wenen. Gelukkig voor ons stopt het steeds. Tel daarbij de slechte nachten van de kindjes van de buren (hoor je wel in een rijhuis) en dan weet je meteen dat een nachtje ongestoord doorslapen er momenteel niet echt in zit.
Ondertussen - althans we hebben zo dat vermoeden - zit er iets te broeden bij Tom. Zijn oortje ettert terug, hij grijpt ook meer naar zijn oortje en deze namiddag had ie 38 ° koorts. Nog niet panikeren... we vinden dat hij al bij al de winter reeds goed doorsparteld heeft.
In de vooravond ook nog een glycerinesuppo want Tom had nog geen broek gemaakt. Ook dat werkte duidelijk op zijn gemoed want nadien was ie weer dat supercontent ventje dat zich in zijn park de koning te rijk voelde. (Hij begint al te reiken naar de aan/uit-knop van zijn mobiel. Benieuwd hoe zijn reactie zal zijn als het hem de eerste keer zal lukken. Tegelijkertijd grijpt ie ook reeds naar de rondzwevende diertjes. Hij laat ze voorlopig nog gemakkelijk los maar toch... uiteindelijk zal hij de sterkere blijken.)
Tja, zijn park... we doen het nog niet weg: 't is echt wel zijn plaatsje in ons huis... met zijn kussen, zijn mobiel, zijn speelgoed, veilig beschermd tegen andere kindjes als het hem allemaal teveel wordt. Hij kan er echt rustig worden als hij weer eens door de/het een of ander overstuur geraakt is.
Einde van de eerste week van 2006... De site (www.tomhaegeman.be) wordt langzamerhand meer bekend en de reacties zijn positief tot heel positief. Dankjewel daarvoor. Suggesties zijn steeds welkom. Jullie kunnen openbaar reageren via het gastenboek, persoonlijk (en dus niet openbaar) via het contactformulier maar ook in dit dagboek kan je, per onderdeel, een eigen reactie plaatsen. (Klik hiervoor op 'Comment').