Boem!

Verjaardag van een vriendin
zomeravond
even blijven hangen op het terras.

Tijd om naar huis te gaan
tijd om naar bed te gaan
Tom enthousiast - pyama aan
en flink naar boven gaan

Neemt als het ware een aanloop
grijpt de trapleuning
begint de trap op te klimmen
verliest in zijn enhousiasme zijn grip op de trapleuning
kantelt en valt
op zijn hoofd.

Verward
om wat gebeurd is
begint ie te wenen
en wrijft op zijn hoofd
- euhm, hoe zat dat ook alweer met die verhoogde pijngrens? -
een buil van jewelste
laat geen washandje of 'coldpack' toe.

Even getroost
en afgeleid
alles goed
edoch... tussendoor traantjes.

Dan maar naar boven laten gaan
tandjes poetsen
- flink -
en naar bedje gaan.
Kregen hem niet echt rustig.
Een lepeltje siroop
en hij wordt rustig
en valt in slaap.

's Nachts overgegeven
direct denk je aan een hersenschudding.

's Morgens geen probleem.
's Middags gebeld door de school, hij maakt koorts,
misschien toch beter meenemen naar huis.
Later op de dag nog een bezoekje aan de huisarts.
Tom weer normaal, geen probleem.
En nu we d'er toch zijn nog eens een check-up van zijn oortjes.

Deze post om maar te zeggen dat het niet eenvoudig is om zorg te dragen voor een kind dat zich niet echt kan uiten en waarvan je de symptomen echt moet zien en interpreteren.