Gebeten

Tom heeft vandaag de opvoedster gebeten.
Een nieuwe opvoedster.
Hij had zijn dagje niet, wou meermaals niet luisteren, is zijn manier van afreageren.

Het is gebeurd,
je moet dat niet in twijfel trekken,
het is gebeurd.

Maar ik kan het zo moeilijk geloven.
Wat bracht hem zover?

Hij doet dat hier nooit.

Of misschien...
als hij het hier al ooit
- heel lang geleden -
deed
beantwoordden wij dat gedrag
met iets wat van opvoedsters niet verwacht wordt.

"Ach, elk kind doet dat wel eens,"
horen we dan.
Echter, we kennen ook een jongen in Nederland die om die reden van school gestuurd is.
En ja, je focust je er op.

Edoch,
ik begrijp het van elk kind,
maar niet van de mijne...
Die doen dat  niet,
die mogen dat niet doen.
Mijn kinderen mogen dat niet.
Alle begrip voor de andere...

Teleurstelling in mijn jongen,
die anders - altijd vrolijk - iedereen om zijn vinger windt.
En nu iemand beet...