Marathon

Deze ochtend was ie er om 4.44 uur. Ook zus was wakker... Heeft wat last van een opkomende verkoudheid en slaapt daardoor wat minder vast.
Om 5.00 uur dan maar zijn fles gegeven en zijn dag kon beginnen. Zus bij mama en papa nog even in het grote, warme bed en samen nog wat slaap proberen te rapen...
De ganse dag geen vuiltje aan de lucht bij Tom (was ook letterlijk een mooie nazomerse dag).
's Avonds alles rustig. Tom zijn fles eens vervangen door boterbammen. Met veel sukses, overigens! Tom is heel genietbaar en zeer rustig. Zalig...
Op tijd naar bed.
Rumoerige avond: Tom laat geregeld van zich horen. Om 23.45 uur is ie terug klaarwakker. Gezien het 'redelijke' uur haalt papa hem (ongetwijfeld totaal onverantwoord) nog eens naar beneden. Tom baadt in het zweet... maar heeft gelukkig geen koorts.
Even laten spelen, zijn gedachten verzetten en hopen dat ie straks weer vlot inslaapt en het tweede deel van de nacht goed door slaapt.
We gaan naar - op dit vlak - de slechtste week ooit. Fysisch enorm zwaar maar mentaal hebben we de knop omgedraaid: Tom zijn slaapprobleem is biologisch bepaald en daar kan niemand iets aan doen: Tom niet en wij als ouders ook niet.
Dat idee maakt het draaglijker: we moeten geen schuldigen meer zoeken. We moeten er alleen nog leren mee omgaan en onszelf beschermen tegen de (over)vermoeidheid.
00.51 uur: Tom gaat terug naar bed. Papa ook. Slaapwel!
(Hopelijk.)