Vrijdag: begin van het weekend!

Tom is gisteren bij de onthaalmoeder blijven slapen: enerzijds om ons onze nachtrust te gunnen, anderzijds om de onregelmatige uren van mama deze week op te vangen.

Reeds in de auto, wanneer mama Tom ophaalt bij de onthaalmoeder, begint Tom te huilen. Dit blijft duren tot hij thuis is. Tom blijft huilen... niets of niemand kan hem afleiden.

Ook thuis werkt geen van de gekende truukjes.
Iemand een handleiding? Wij weten het niet meer... :-(

Update: als zelfs zijn fles niet helpt, wordt hij teruggestuurd met fles en al naar afzender. Eens bij de onthaalmoeder herneemt ie als het ware zijn normale leventje, gaat terug naar zijn bankje en begint te spelen. Hij drinkt er ook flink zijn flesje en als ie terug thuis komt, lijkt er niets aan de hand. Tom is weer dat aangenaam kind zoals we hem het liefste hebben.
Dat hele gedoe is net ietsje teveel voor ons gezinnetje... en mondt uit in een emo-moment. Tranen vloeien bij zus, mama en papa. Tom speelt dapper verder, zich van geen kwaad bewust. Heel even speelt de vraag hoe we dit later gaan aanpakken: nu hebben we nog de onthaalmoeder die heel flexibel is. Maar wat als Tom naar het semi-internaat gaat?
Zus wil haar broer bij haar en niet op een internaat.
(Is momenteel ook nog niet aan de orde.)
Update2: een rustige nacht en om 7.00 uur wakker