Maandag

Om 3.00 uur vind Tom het genoeg geweest: de nacht heeft lang genoeg geduurd. Gisteren 4.00 uur, vandaag 3.00 uur... nog een aantal nachten en 't is weer vóór middernacht dat ie wakker wordt.
Ofwel oefent hij voor het winteruur...

Pffft...

Deze avond totaal onverwachts bezoek van de kinesiste van Tom. Drie kwartier 'hoopvolle verhalen' over Tom. Dat ie goed mensen herkent. Dat ie al twee blokjes op elkaar kan leggen. Dat ie al een balletje weet te vinden dat verstopt werd onder een bekertje. Dat ie al een grote parel kan rijgen aan een stokje. En dat ie medewerking vraagt als ie het niet snapt.
(Huh?)
Ook even op verhaal mogen komen over onze gevoelens van onmacht en onkunde...
Ook even over zijn slaapproblemen. Is reeds de derde opinie dat die gerelateerd zouden zijn aan zijn gedrag (aandacht opeisen). En hoe zit het dan met die aanmaak van melatonine?
Feit is en blijft dat Tom
- een kind is en streken heeft net als elk kind
- met SMS (met alles wat daar nog eens bij komt)

Gaan slapen met een goed gevoel.

Morgen COS... Da's andere koek.