Lichtmisweekend

- vrijdag: pannenkoeken bij de ouders van mama
- zaterdag: kinderzegen en pannenkoeken op mama's werk
- zondag: kinderzegen en koffie met een koekje op de parochie

...ze kunnen er weer tegen voor een jaartje!

Voor de eerste keer hadden we Tom zijn looprekje mee in het publiek.
Op mama's werk:
- papa: "Het doet mij raar... hij kan één van de kinderen hier zijn."
- mama: "Volgend jaar is het zo."
Op een receptie op de parochie zaterdagavond:
- papa: "Dat looprek, gaat dat niet teveel opvallen? We moeten toch de aandacht niet trekken?"
- mama: "Het is dat of hem een ganse tijd dragen en dan weet je dat hij ook niet content blijft."

Heel leuke reacties gekregen van de aanwezigen: Tom had eindelijk de ruimte om zijn gangetje te gaan en wou maar al te graag de wereld verkennen. En het vertedert natuurlijk ook, hé...

Zaterdagavond (na de receptie van een aanstelling): alletwee de kindjes doodmoe toen we naar huis gingen. Echter... om 00.30 uur was Tom er alweer. Gelukkig deze keer enkel voor een kwartiertje.