De vooravond

...van zus haar zevende verjaardag komt Tom ziek thuis. Is het die sluimerende oorontsteking die toch doorgebroken is? Zijn het zijn luchtwegen? Feit is dat ie koorts heeft en dus stellen we al onze medicatie in gereedheid.
Hmmm... we hadden eigenlijk vanavond een afspraak kunnen hebben met de kinderarts maar hebben die vastgelegd op donderdag. Houden we dat vol?
Aërosol en suppo's moeten zorgen voor een eerste afweer... maar het baat niet. Tom blijft onrustig en zal de ganse nacht wenen.
Wanneer mama met hem rond middernacht nogmaals naar beneden gaat, is zus ook wakker:
"Mama,mag ik ook al opstaan?" Even weten we niet wat we horen... maarja, 't is ondertussen zus haar verjaardag en die kan voor haar niet vroeg genoeg beginnen.
"Zus, 't is middernacht... slaap nog maar wat verder."
Rond één uur ligt Tom terug te wenen. Tussendoor ook wel maar het verstilde telkens, nu is het gemeend. Als mama gaat kijken, ziet ze dat Tom gegijzeld wordt door zijn clowntje: zijn vingertje zit vast in een lus van het touwtje dat de clown verbindt met de bijtring. Je vraagt je af hoe ze het doen. We hebben er een schaar moeten bijhalen om hem los te maken. Het vingertje kleurde al maar nog niet erg. Ze zeggen soms: je moet hen laten wenen... maar dat zou toch niet goed afgelopen zijn!
Dat clowntje behoort tot zijn 'slapen gaan'-ritueel. Eerst komt Pooh beer met een doekje en dan komt de clown. Het clowntje hangt vast aan een bijtring die gevuld is met kleine bolletjes. Tom bijt in de ring en wiegt zich in slaap op het geluid van die bolletjes. Dat gaat meestal zeer vlug.
Om 1.30 uur nog eens met Tom naar beneden in de hoop dat ie door iets te eten iets rustiger wordt maar het mag niet baten. Beneden is hij alleszins beter gezind dan boven in zijn bedje.
Terug naar bed waar hij nog de ganse nacht onrustig zal zijn.