Eetfestijn

Deze middag 'Buffet Ter Leie'. Zo heet officieel het eetfestijn ten voordele van de school van Tom. Eerste keer dat we er naartoe gingen. De vorige keer zagen we dat nog niet zitten.

Maar ook nu weer die twijfel, die vragen... hoe gaat het in zijn werk? Hoe gaat het verlopen? Wat gaan we daar nu weer tegen komen? Eten op zich zorgt al vaak voor spanningen... Voor alle zekerheid alles in reserve meegenomen van opzetstoeltje, bord, bestek, beker, drank.

Toegekomen in de regen... vlug naar binnen in de grote hal van de Brielpoort. Tom is enthousiast, gaat al uit de bol bij de klapdeuren. Ziet voor zich een ruime hal... en opeens één voor één de mensen van zijn school: de klasjuf, de logo, de crea,... Tom weet niet meer waar ie het heeft: springt, fladdert, loopt enthousiast af en aan en de ruime hal geeft hem ook de volle ruimte om te lopen. Je ziet dat ie niet snapt hoe het komt dat hij ze hier allemaal ziet... Hij loopt naar zijn bekenden met open armen, laat toe dat ze hem even knuffelen... maar loopt dan weer verder naar de volgende. Een waar festijn voor hem!

Voor het eerst gezien dat ie frietjes eet... Dat wou ie tot dan toe thuis niet.

En weer dat gevoel dat je overvalt: Tom wordt daar écht graag gezien. Iedereen kent hem!
En alles is daar ook voorzien: aan onze tafel stond zelfs zijn stoel uit de klas.
En ook nog: daar is een plaats waar Tom mag zijn wie hij is... en waar andere ouders je begrijpen. We krijgen heel veel begrip van familie, vrienden,... en zijn daar heel dankbaar voor maar alleen daar ben je één met de andere ouders, welke de handicap ook is van hun kind.