Spreuk van de maand

Zelfs als niemand je dat zegt,
hou jij mee de wereld recht.

Op de plaats waar jij staat, draag je jouw stuk van de grote wereld. Je torst 'leven' en wellicht dat van anderen. Het mag dan gewoon lijken, maar dat is het niet. Het is bijzonder.
Onze samenleving evolueert geleidelijk naar een toestand waarin de ene helft van de bevolking de andere helft draagt. Sterker nog: straks zijn er meer mensen die zorg 'behoeven' dan er mensen zijn die zorg kunnen geven.
Er is de zorg voor mensen die hun hele leven hard gewerkt hebben, maar door ziekte zorgbehoevend werden. Of de mensen die echt hun best doen, maar tegenslag kenden. Aan deze groep geven we graag onze zorg. Maar we worden ook verondersteld te zorgen voor mensen die schaden, die door hun onwaarschijnlijke omwegen wegen op de samenleving, zonder iets bij te dragen. En hier wordt het moeilijker. Niet zelden lijkt het alsof zij die liegen en bedriegen beter af zijn. Dat is onrechtvaardig.
Maar aan 't einde van de dag of aan 't einde van een leven - als er niemand meer is dan de spiegel met jezelf - wordt de balans opgemaakt. Dan wordt alles ontdekt en ontmaskerd, want het leven is sterker dan schijn, leugen, haat of welke boosheid ook.
We mogen niet vervallen in moedeloosheid en onze waarden opgeven. Ook niet als alles tegenzit. Juist dan moeten we moedig doorgaan. Elk van ons kan de hoeksteen worden van het eigen gezin, de eigen buurt of het eigen bedrijf.
Zij die volharden zijn degenen die de grote wereld echt dragen.
Zij zijn onze toekomst, onze hoop.

(Bron: Bond Zonder Naam)