De nachten

...zijn vreselijk. Je gaat slapen met de idee: voor wanneer zal het nu weer zijn? We zijn zo ondertussen al de derde week bezig? Begonnen met een oorontsteking, dan een keelontsteking en dan de perikelen rond de antibiotica. Dan hoop je dat - nu alles medisch terug in orde is - zijn slaapritme weer wat menselijker wordt maar dat is dus niet (meer) zo. Echter:

Het duimen uit de vorige post heeft geholpen: die nacht heeft Tom goed geslapen. Papa en mama dus ook...

En meteen hoop je dat het tij keert en dat je terug een rustiger periode tegemoet gaat maar de volgende nacht was ie er al weer. Eerst rond 23.00 uur maar hij sliep vanzelf weer in en dan om 4.15 uur en dan definitief om 5.15 uur.
Zijn wenen is nu anders, luider dan vroeger, waardoor je vlugger de neiging hebt om hem te gaan halen.

In zijn eerste levensjaar had Tom ook zo van die momenten: rond 23.00 uur werd hij wakker en moest papa hem even uit zijn bedje halen, even aaien en geruststellen en toen viel ie weer in slaap. Ach het was zo vertederend...
Nooit gedacht dat dit een voorbode was van (veel) erger.

Update: de nacht van deze post heeft Tom goed geslapen, de nacht nadien bij tante en de nacht van vrijdag op zaterdag ook. Met goed slapen wordt bedoeld: met regelmatige tussenpozen van 2-3 uur eens wenen maar ook weer inslapen en wakker rond 5.30 - 6.30 uur.