02 oktober 2010

Even helemaal weg...

Center Parcs Forum bestaat 5 jaar en dat mocht gevierd worden.
Gastpark was De Kempervennen. Meevaller: dit park kenden we nog niet!
13de bezoek aan een CP-park voor ons.

Vooraf bij de inschrijving vermeld wat er met Tom was, dat zus hem wel kon begeleiden maar niet verantwoordelijk kon zijn en of we extra begeleiding moesten voorzien.
Geruststellend antwoord:
"Uw beide kinderen kunnen naar de KidsClub toe hoor, het is immers de bedoeling dat uw beide kinderen zich fijn voelen."
Jawel, dàt is Center Parcs!

Het pakken van de zakken ziet Tom helemaal zitten: een zwemzak, een rugzak. Vandaag gebeurt er weer iets en laaiend enthousiast is ie er klaar voor. De anderhalf uur durende rit gedragen broer en zus zich braaf achteraan in de auto. Oef, dat scheelt ook weer.

Tijdens het info-moment in de voormiddag kunnen de kinderen naar de Kids Club. Zus voelt zich er eigenlijk een beetje te oud voor maar weet dat ze even op haar broer moet letten. Ze geniet nadien wel van de complimenten over welke goede zus ze wel is. (En terecht, we zien dat niet altijd meer maar beseffen het wel).

Na de middaglunch gaan we de fiets op en verkennen we onder begeleiding het park. Na de sporthal gaat het richting Market Dome.

"Eens ie 20 is, word je heel wat rustiger," zegt een oudere dame plots tegen mama en ze neemt haar heel even vast. "Je weet dan wat ze kunnen, wat je kan verwachten en wat je niet moet verwachten. Die van mij is hier ook, 33 jaar is ie. Zag je hem? Neen, nou, je ziet het er ook niet meteen aan."
"Neen, eens ze 20 zijn, word je rustiger. En tuurlijk werken we er nog elke dag aan... maar ondertussen weet je wat je nog kan verwachten en wat niet. Nu ben je nog bezig met je verwachtingen en elke keer moet je weer terug naar een vorig punt. Maar eens ie 20 is, word je rustiger."
Het is even slikken want zo onverwachts... maar wel dàt wat we wilden horen... dàt wat we nodig hebben op dit moment. En dat komt dan uit de mond van een vrouw die we niet kennen... in Nederland op een locatie en bijeenkomst waar je dit soort gesprekken niet verwacht.
Maar we hebben zo een deugd aan die woorden... ze bleven maar in onze gedachten ronddwalen... en ze brachten een zekere rust.

Zalige namiddag nog met bezoekjes aan diverse verblijven, nadien gaan zwemmen en eindigen met... frietjes! (aan het zwembad dan nog...)

En met als resultaat een uitgetelde Tom:

0 reacties:

Een reactie posten

Aanmelden bij Reacties posten [Atom]

<< Homepage