Overstuur

Mama en zus aan het winkelen
Papa en Tom thuis.

Situatie
papa vraagt Tom om zijn sandalen op te rapen
Tom beslist ineens om niet meer mee te doen.
Smijt zijn laatste sandaal op de grond
armen gekruist.

Papa gaat hiermee niet akkoord
en verheft zijn stem
Tom, die sandaal, geef em mij nu.

Langzaam verliest Tom zijn zelfcontrole
steekt vermanend zijn vinger op
maar papa geeft niet toe.

"Tom, raap die sandaal op'",
probeert papa nog een laatste maal.

Zelfde scenario: Tom blijft vermanend zijn vinger tonen
- dit loopt niet goed af -
"Even doorzetten", denkt papa en hij zegt het opnieuw.
Wanneer Tom geen aanstalten maakt om de sandaal op te rapen,
grijpt papa hem bij de arm en dan gebeurt het:
totaal overstuur over wat er gebeurt, begint Tom te krijsen,
hij neemt de sandaal
en heeft hem aan papa
maar blijft krijsen.

Huilen, tieren, krijsen.
Niet te kalmeren.

Tot het plots ophoudt
en Tom weer de liefste is.

Zeer eigenaardig.
"Alsof er een duiveltje over hem komt"
zei ooit een opvoedster.

Zo lijkt het wel
maar het is zeer confronterend.
Zeker de eerste keer.

Maar euhm... het is niet meer de eerste keer.
Het gebeurde eerder al op school en in de leefgroep
nu ook thuis.

Is echt wel een wijziging in zijn gedrag
- of altijd al aanwezig maar nu heftiger met de jaren?