Planckendael
Het lag al een tijd vast, het bezoek aan Planckendael met de vereniging van papa. Tom dan maar weer bij oma... op een moment dat je hem liever niet bij een ander laat. Maar goed... dit was weer eens een dagje voor zus.
Goed weer, goede groep, gezellige dag. Zusje heeft genoten, papa en mama dus ook.
Bij de maaltijd 's avonds begint zus spontaan over school en hoe zij soms aangesproken wordt over de handicap van haar broer. Voor sommige kinderen zitten gehandicapten in een rolstoel... Tom niet dus is hij niet gehandicapt volgens hen.
"Soms spelen kinderen dat ze gehandicapt zijn en dan doen ze een rolwagen na.
En dan vraag ik waarom ze dat doen. Er zijn toch ook gehandicapten die niet in een rolwagen zitten! En ik kan het weten want mijn broer is ook gehandicapt!! "
...zegt zus waarbij ze zich duidelijk opwindt.
Zus worstelt al een tijdje met haar gevoelens rond Tom die anders is.
gepost door Toms dagboek @ 23:30
2 reacties
2 reacties:
Ja. Zus wordt groter en Tom zijn handicap duidelijker t.o.v. leeftijdsgenootjes. Als baby valt het immers niet altijd zo duidelijk op met andere baby's. Ook zij zal dat wel zien en bij gaan nadenken. Ik begrijp haar heel goed dat ze reageert als haar leeftijdsgenootjes een persoon met een handicap of een rolwagen nadoen. Wij weten dat het soms zonder nadenken is of om dom te doen... . Voor haar is het een "aanval" omdat zij weet wat het betekent een handicap te hebben door haar broertje. Ik kon mij er als jongere ook zo aan ergeren als er "gelachen" werd met een persoon met een handicap.Eigenlijk is het zeer goed dat ze over haar gevoelens kan praten met jullie. Het zal er niet minder pijn om doen om geconfronteerd te worden met haar verwerkingsproces maar het is van zeer groot belang. Anders krijg je misschien te maken met een soort uitgestelde rouw (want dat is het toch, rouw om wat niet is zoals zij haar een broertje gedroomd had) en dat kan in heel wat verschillende gedragingen naar buiten komen. Veel kinderen doen dit om hun ouders te "sparen", die hebben ook immers verdriet. Ooit moet het eruit en soms jaren later. Het is heel goed dat ze voelt dat ze het kan delen met jullie. Tom heeft wel geluk met zijn zus. Ze neemt het voor hem op en is er voor hem. Het siert haar en ik ben nog een beetje trotser op jullie fijne meid. Dikke kus, Annelies. Sorry als mijn woorden niet altijd goed gekozen zijn. Het is mijn derde reactie en hopelijk komt ze nu door...
...welgemeende dankjewel voor je reactie!
Een reactie posten
Aanmelden bij Reacties posten [Atom]
<< Homepage