Mijn eerste schooldag

Eindelijk is het zover: met zijn boekentas op de rug en aan de hand van zus stapt Tom welgezind naar zijn leefgroep. Daar kijkt Tom nogmaals zijn ogen uit... Toch laat ie mama's hand niet los.

Zus vindt het hier ook wel leuk en probeert een en ander uit. Ja, ze zou ook wel willen blijven.

Na een korte inleiding en nog wat vraagjes van de opvoedsters is het tijd om naar de klas te gaan.

Een ster op de deur met 'Welkom Tom' geeft aan dat Tom verwacht wordt. 't Zijn vaak die kleine dingetjes die het hem doen en die je als ouder laten aanvoelen dat het goed zit. Tom mag direct op de schoot van juf en één voor één gaan ze bij de kindjes langs waarbij juf een liedje zingt. Tom heeft er duidelijk plezier in en laat het zich welgevallen.

Zus kijkt vanop een afstand nauwlettend toe. Wat zou er in haar hoofdje omgaan? Tom zit in een gemengde klas van kindjes met diverse handicaps en dat zal wel een indruk nalaten...

Met een goed gevoel verlaten we de klas...

Op de terugweg vraagt papa in de auto hoe dat liedje van de juf nu weer ging. Zus zingt het helemaal na. Zal ze waarschijnlijk nog wel eens met haar poppen of haar broer doen.

Zus afgezet op de schooluitstap.
Papa en mama hebben nog een programma af te werken.

Tom is vandaag gestart in het semi-internaat van het Dienstverleningscentrum Heilig Hart te Bachte-Maria-Leerne (Deinze). Daaraan is ook een school verbonden, nl. de B.O.-school Ter Leie. De voor- en naschoolse opvang gebeurt in het semi-internaat, net als het middageten en zijn middagdutje. Tom komt elke avond naar huis.

Zus grootste verdriet bij het vernemen van Toms handicap was dat hij nooit met haar naar dezelfde school zou kunnen gaan en dat hij nooit aan haar hand zou kunnen binnenstappen. Vandaag dus maar met akkoord van de school, haar meegenomen en op die manier voldoende tijd proberen maken voor dit 'ritueel'. Vanavond gaat ze er ook weer mee om.

Dankjewel voor de lieve woorden die we van jullie via diverse kanalen mochten ontvangen...

Dankjewel om vandaag aan Tom en aan ons te denken...