Hoofdbonken

De drukte van de eerste werkdagen hebben duidelijk een invloed op Tom: hij geraakt vlugger overstuur waarbij hij terug gaat hoofdbonken. Was alweer een tijdje geleden.

Vanavond nog ging de telefoon. Papa neemt op. Tom richt zich op in zijn park en laat duidelijk merken dat hij eveneens aan de telefoon wil. Papa neemt Tom op de arm, geeft hem de hoorn. Gedurende het gesprek speelt Tom mooi met de telefoondraad die hij rond zijn vingertjes draait. Hij lacht en geniet van het gebeuren: het spel, de stem die uit de hoorn komt.
Bij het einde van het gesprek doet papa nog even alsof en dan maakt ie er een einde aan. Tom terug in zijn park, enig afleiding zoekend met zijn speelgoed.
Tom gaat duidelijk niet akkoord en zet het op een wenen. Papa verlaat even de scene tot hij plots een heel hard gebonk hoort: Tom staat recht en bonkt echt hard tegen de muur.
Het blijft toch confronterend... en pijnlijk om zien.