Eerste schooldag

...van alweer een nieuw schooljaar. Wat gaat de tijd toch vlug!

7.15 uur horen we de eerste geluiden van Tom.
"Lap," zucht mama, "nu de vakantie uit is gaat Tom langer slapen."
(Gemiddeld was Tom wakker tussen 5.00 - 6.30 uur. Maar we klagen niet want hij sliep telkens door van 19.30 uur tot...)

Het ochtendritueel verloopt vlot en de eerste schooldag is er thuis de traditionele foto.

Vlug de wagen in en eerst zus afzetten. Een beetje zenuwachtig begint ze dit jaar het vijfde studiejaar. De klassen zijn opnieuw gemengd, voor de eerste keer Frans, enz...

Nadien Tom naar de klas brengen. Hij is uitgelaten als hij de schoolpoort ziet en springt, en springt... maar niet vooruit. Plots gaat de poort open, hij ziet zijn juf en loopt ernaartoe. Tom zijn enthousiasme wordt door iedereen opgemerkt... en het doet hen (en ons) deugd: hij is toch een gelukkig kind.

Dit jaar zorgt Kwebbel voor de verwelkoming en dat vind elk kind wel leuk. Tom merkt nadien zijn foto op een bankje en gaat braaf/flink zitten. Het is een blij weerzien met leerkrachten, opvoedsters, logo's en ergo's. Een beetje vertellen over de vakantie.
Tom zit momenteel weer in een klasje van zes en dat is mooi! Met nieuwe gezichten welliswaar.

In de drukte ook een mama gezien wiens kindje daar voor de eerste keer komt.
Tranen gezien
- andere tranen dan in de 'normale' scholen -
zo herkenbaar als ouder tussen het gebeuren.
Het is niet evident:
de kinderen zijn zó verschillend.
Het blijft confronterend.
Loslaten...
het is zo al niet gemakkelijk.
Maar je moét...
zoals je zoveel moét.

Kindjes weg, tijd voor ontspanning. De eerste schooldag vieren mama en papa ook steeds hun huwelijksverjaardag. (Is eigenlijk pas morgen). Geen verdere commentaar ;-)

En zo wordt het vlug tijd om de kindjes op te halen. Eerst zus en dan Tom.

Met zus halen we Tom op. Merken dat niet alleen de klas maar ook de leefgroep gemengd is. Is als ouder niet altijd zo gemakkelijk: langzamerhand ontwikkel je een band en na een jaar zit je kind in een andere groep of klas en dan zie je elkaar niet meer... terwijl je wel veel aan elkaar had. Zal pedagogisch wel verantwoord zijn - en alles in het belang van het kind, nietwaar? - maar toch... Ouders hebben ook nood/deugd aan steun van elkaar.

Op de terugweg Tom zijn juf nog eens gezien. Zij is ondertussen op de hoogte van zijn nieuwe streken.

En wonder... je voelt bij elke medewerker van school of instelling dat ze klaar zijn voor het nieuwe schooljaar en bereid weer alles te geven opdat je kind gelukkig mag zijn en alle kansen krijgt om te evolueren. Het blijft je overvallen... dat mensen jouw kind zo graag zien.