Plopsaland

Omdat ie zo gek is van Bumba... en omdat ie de schoolreis gemist had wegens ziekte, zijn we vandaag naar Plopsaland in De Panne geweest.

Op aanraden van een opvoedster zijn we eerst langs de Info gepasseerd voor een kaart voor gehandicapten. Gemengde gevoelens hierrond maar toch: het verhelpt het lange wachten én dat is meteen al een bron van frustratie minder. Let wel... je moet mentaal even de klik maken en dat doe je niet zomaar.

Reeds bij het binnenkomen stond Bumbalu op wacht. Tom meteen laaiend enthousiast én op de foto. De attracties onderging hij maar hij was er meestal niet gerust in: hield mama of zus of papa stevig vast. Hij genoot wel van het Plopbos. Het meest genoot ie natuurlijk van de Bumbashow waar ie zich meteen liet gelden en meebrulde voor het ganse theater. Wie rondom ons zat, zag meteen dat ze met een grote fan te doen hadden. In de namiddag kon ie hen in het park ook nog eens gewoon de hand schudden.

Het meeste plezier had ie met het kijken naar de fonteinen en de kinderen die er in speelden: hij hield maar niet op met lachen. Zelf ertussen lopen was iets minder maar hij vond het ook wel leuk.

De kaart hebben we enkel gebruikt als de wachtrij heel lang was of te lang in de zon. De andere keren toonde Tom zich heel geduldig. De ganse dag trouwens hadden we te maken met een flinke jongen die zonder middagdut een ganse dag (tot 19.00 uur) getrotseerd heeft.

In de auto viel hij vlug in slaap en thuisgekomen wou hij niets meer weten. Bedje in... en dromen maar. Morgen wordt voor hem een rustige dag om te recupereren.