Moe
Moe
ben ik het
steeds te moeten beamen
dat we 'chance' hebben met onze Tom
zucht papa
...want hij doet het zo goed in de klas en in de therapiën
...want hij is zo lief
...en ja, een geluk dat we het zo vroeg wisten wat er hem mankeerde
...en ja, een geluk dat we goed ons baan kennen in de hulpverlening
...en ja, er zijn kinderen met een zwaardere handicap
...en ja, hij ontwikkelt goed
we wéten het wel
maar het voelt niet zo
"het valt toch allemaal nog wel mee?"
durft men zelfs te stellen
chance met onze Tom?
wellicht wel
maar we hadden het ons toch anders voorgesteld.
gepost door Toms dagboek @ 22:23
2 reacties
2 reacties:
Ik voel aan je schrijven dat je het best moeilijk hebt op dit moment. En ja, de mensen bedoelen het goed als ze zeggen dat je 'change' hebt. Maar het is waar dat jullie andere voorstellingen hadden bij een kind en hoeveel erger het ook kan zijn dat doet er niet toe. Er zijn altijd ergere dingen ...maar daar heb je geen boodschap aan. Jullie kind heeft een handicap en jullie moeten daar een weg in zoeken en dat is hoe dan ook zwaar en een weg met heel veel vallen en opstaan. Ik wens jullie veel goede moed !!! Groetjes, Annelies
Ik voelde me zo gebonden met je tekstje hier. Hoe machteloos je kan zijn op bepaalde momenten. Ja kan er van doodvallen als mensen zeggen, je ziet niks an je kind, ze is normaal, alé hoe kan dat toch. Je voelt je rot, maar toch zijn ze een waar geschenk. Hoe het allemaal kan lopen, raar hé. sterkte hé en hier gaat het zijn gangetje voorlopig toch. groetjes en kusjes voor Tom.
Een reactie posten
Aanmelden bij Reacties posten [Atom]
<< Homepage