Spiegel

Avondmaal aan een grote tafel. Papa, mama en zus met nog twee gezinnen. Tom is er niet bij.
Een van de gezinnen heeft ook een zorgenkind maar je ziet het niet meteen aan hem. Zijn uiterlijk verraadt niets in die zin. Zijn gedrag verraadt een en ander: kan niet stil zitten, heeft op alles zijn zegje en doet maar aan... Die ouders proberen er het beste van te maken en corrigeren de jongen bijna constant.
De sfeer aan tafel is gedempt. Iedereen zit er een beetje mee verveeld. Weet iedereen dat het een zorgenkind is? (Wij wel, van de ouders).

--o-- Spiegel --o--

Tom wordt ook groter en ouder... en als we met hem ook leuke dingen willen doen in de wereld rondom ons, weg van de beschermde omgeving, zullen we net hetzelfde meemaken: mensen die verveeld zitten met de situatie op welke manier dan ook: van totaal onbegrip ("wordt teveel verwend", "geen opvoeding") tot totaal begrip. Want je ziet het ook niet altijd aan hem, zeker later niet. Dan zal hij ook mee kunnen functioneren en zal men het ook niet op het eerste gezicht zien... tot hij ineens om aandacht vraagt en overgaat naar wangedrag als hij die niet meteen krijgt... of een driftbui als ie zijn zin niet meteen krijgt.
En je probeert er het beste van te maken
maar je wéét dat mensen er zo over denken.
En je wil niemand tot last zijn...