Rust

Zaterdagavond was het eetfestijn op de school van zus. Véél te druk voor Tom en gelukkig was hij welkom bij vrienden (Dankjewel Els en Jan, A & A). Daar heeft hij de nacht vrij rustig doorgebracht. Ze waren onder de indruk van de rust maar vooral van zijn karaktertje: als hij ergens zijn gedacht op gezet heeft of als het zijn zin niet is... Tja, die driftbuien (voorlopig nog milde buien) zijn wij al gewoon. Even zijn aandacht afleiden volstaat meestal om hem alweer vrolijk te krijgen. Handig als je het weet maar niet altijd zo gemakkelijk toe te passen, zeker niet als je eigenlijk boos op hem bent omdat ie alweer niet wil eten of omdat niets meer goed is...

Voor de rest eigenlijk een vrij rustig weekend waar papa en mama eindelijk weer eens tijd hadden voor elkaar en vooral weer wat rust konden inhalen.

Vandaag spookte dat zinnetje maar door mijn hoofd: 'Ik zie haar graag maar ik ben een beetje gehandicapt dus ik mag niet verliefd worden op haar.' Ik geraak niet verder dan zijn beperkingen en de impact op ons leven... Wanneer zal ik rust vinden en voldoening met 'wat maar mogelijk is'?